Sanfransisco'dan sonra ilk konaklayacağımız nokta Monterey'e doğru
sahilden giderken, oldukça sakin ve sessiz bir görüntüsü olan Santa
Cruz'a da uğradık.
Aslında bizim yazlık yörelerimizin Kasım ayındaki hali desem sanırım
tam tarifi yapmış olacağım.
Bu sessiz sakin kasabada en fazla hareket iskele civarında gözüküyordu
biz de midemizin sesini dinleyerek arabamızı parkedip, Santa Cruz Wharf'a
çıktık, iskelenin sonuna doğru ilerlediğimizde alt katta güneşlenen deniz aslanlarının sesini duymaya başladık, bu şirin hayvanları rahatsız etmeden izleyebilmek için iskelenin tabanında ufak pencereler açmışlar, böylelikle
alt katta ailece yatıp güneşlenen aslanları rahatlıkla seyredebiliyorsunuz,
her bir pencerede yeterince zaman geçirdikten sonra vedalaşıp iskelede en yoğun gözüken restorana girdik. Bu dünya güzeli hayvanlara ertesi gün daha da yakından bakabileceğimizi henüz bilmiyorduk.
Klasik Amerikan restoranlarından biri olan Stagnaro Bros'da yediğimiz
nefis kalamarlar biterken yan masa da oturan yaşı hayli geçkince amca
(bakınız aşağıdaki resim)bizim buralarda ne aradığımızı sorup, iskelenin
karşı plajındaki sörfçüleri görmeden yola çıkmayın dedi ve biz de büyük
sözü dinleyip yemekten sonra plaja geçtik.
Havanın güneşli olduğuna bakıp aldanmayın hava yaklaşık 15 derece ve
okyanus suyu da kıyafetsiz girilebilecek bir ısıda olmamasına rağmen
her yaştan sörfçü bu rüzgarlı günün keyfini çıkarmaya hazırlanıyordu.
Benim kesinlikle anlayamadığım bir zevk olsa da saygı ve şaşkınlık
ile uzun süre bu çılgın sporcuları seyredip Monterey'e doğru tekrar
yola düştük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder